لطف
تا منزل آدمی سرای دنیاست
کارش همه جرم و کار حق ، لطف و عطاست
خوش باش که آن سرا چنین خواهد بود
سالی که نکوست ، از بهارش پیداست
__________________
.
.
ای مردمان ای مردمان از من نيايد مردمی
ديوانه هم ننديشد آن كاندر دل انديشيده ام .
«اگر تنهاترین تنهایان جهان باشم خدا با من است» «او جانشین همهء نداشتنهای من است» «معلّم شهید دکتر علی شریعتی»
تا عاقل به دنبال پل می گشت
دیوونه از رودخونه گذشت ...
|