[افسون 13]

بامداد
کنار پنجره می نشینم
و جهان
به کردار رهگذران
لختی آنجا پا سست میکند و
در برابرم سر فرود می آورد و میگذرد

این اندیشه های کوچک
به خش خش برگها ماند
در خاطرم شادمانی را زنده می کند

تو را هستی ات به چشم نمی آید
آنچه می بینی سایه ی توست

نمی توانم بهترین را برگزینم
بهترین است که مرا برمی گزیند

ما ... برگهایی که خش خش میکنیم
آوازی داریم که به توفان ها پاسخ می گوید
اما تو که این گونه خاموشی ، کیستی؟
"من تنها یک گلم"

رابیندرانات تاگور