[ماهین]

بی طوفان زده دشت جنونم
صید افتاده به خونم
تو چه سان می گذری غافل از اندوه درونم ؟

بی من از کوچه گذر کردی و رفتی
بی من از شهر سفر کردی و رفتی
قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم

تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم
تو ندیدی...
نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی

چون در خانه ببستم ،
دگر از پا نشستم
گوییا زلزله آمد ،
گوییا خانه فرو ریخت سر من

بی تو من در همه شهر غریبم
بی تو ، کس نشنود از این دل بشکسته صدایی
بر نخیزد دگر از مرغک پر بسته نوایی

تو همه بود و نبودم
تو همه شعر و سرودی

چه گریزی ز بر من
که ز کوی ات نگریزم
گر بمیرم ز غم دل
به تو هرگز نستیزم

من و یک لحظه جدایی ؟!
نتوانم ، نتوانم
بی تو من زنده نمانم

هما میر افشار