[مستور]

ستاره رود


تصویر ها در آینه ها نعره می کشند
ما را ز چار چوب طلایی رها کنید
ما در جهان خویشتن آزاد بوده ایم
من باد نیستم
اما همیشه تشنه ی فریاد بوده ام
دیوار نیستم
اما اسیر پنجه ی بیداد بوده ام
نقشی درون آینه سرد نیستم
زیرا هر آنچه هستم بی درد نیستم
اینان به ناله آتش درد نهفته را
خاموش می کنند و فراموش می کنند
اما من آن ستاره ی دورم که آبها
خونابه های چشم مرا نوش می کنند