[افسون 13]

بازی کودکانه

غروب نگاه مي كرد
و چشمانت را نقاشي
تو آسوده بودي
و من
باد خاطرات را مي برد
و تو همچنان بر نگاهي خميده
دستانت تا اعماق فكر فرو رفته بودند
و بر جرقه اي انتظار مي كشيدند
رعدها از پي هم آمدند و گذشتند
و تو هنوز
انتظاري را قدم مي زدي
بر ساحلي كه آب جاي پاي انديشه ها را مي شست
و من لي لي كنان انتظار خنده اي را كه از لبهايت بربايم
آب به ساحل و ساحل به من گفت
بازي كودكانه اي بود
نه