[ماهین]

سر مست

خوشا به حال بارش باران ، به جسم خشک کویر
که قطره قطره عطش را به اسمان پیوست
خوشا به حال چشم نخوابیده تا طلوع سحر
که خواب بی خبری، پلک ان نخواهد بست
خوشا به حال شعله شمعی که در شبی تاریک
شکسته هیمه ی ظلمتی، که بوده و هست
خوشا به حال قامت سروی که سرو قامت ماند
نداده بوسه تبر را ، اگر چه شاخه شکست
خوشا بحال سکوتی که فصل واژه "چشم"
حریم حرمت لب را ، به واژه ها نشکست
خوشا بحال دوستی که رفته در زنجیر
ولی نکرده بیعت با شب مرام باده پرست
خوشا بحال عاشق عشقی که عشق را فهماند
و مانده بر سر عهدی که بسته روز الست
خوشابه حال قطره اشکی که می چکد بر عشق
بنوش جرعه ی مهری، ز باده اش سر مست

کیوان شاهبداغی