نماز مغربم امشب وداع آخرین باشد تو بی من زندگی سر کن که قسمت اینچنین باشد نمیبینی تو اشکی را که پنهان از تو میریزم؟ به رخسارم نگه کن چون غبار برگ پاییزم ز بیداد زمان هر لحظه با پیمانه دمسازم ز بخت واژگون امشب اجل هم می کشد نازم شبم را تا سحر با آه و اشک و ناله سر کردم نشستم باده خوردم ساقی و غم را خبر کردم اگر از نام من پرسی من آن پیر غزل خوانم اگر از حال من خواهی خزانم برگ ریزانم مگر ای ساقی گلچهره حالم را نمیبینی ؟ عذابم قصه عشق محالم را نمی بینی ؟ نه آهی بر لبم باقیست نه غمخوار دلم ساقیست نه اشکی مانده بر چشمم جنون از عشق ما باقیست سه تار من چرا شام غریبان را سحر کردی ؟ چرا امشب غریبان را به بالینم خبر کردی ؟ نشینم تا سحر تا بر تن فرسوده جان آید به امیدی که بر بالین من پیر مغان آید فدای چشم مستت ساقیا پیمانه ای دیگر تحمل گر نداری می روم میخانه ای دیگر "حسن معین"