[افسون 13]

سلام که می کنی
فراموشی به سراغم می آید
از یاد می برم
تمام ِ نبودنت را

سلام که می کنی
از شوق ، سر از پا نمی شناسم
سلامت
چون بوسه های شبنمی در سحرگاه
بر گلبرگ های غنچه ی گل سرخ ، زیباست
صدایت نرم و گیراست

می دانی؟
من نمی دانم
چرا اشک بر چشمانم حلقه می زند
وقتی
لب باز می کنی و می گویی :
ســـــــــــــلامــــ