[ماهین]

عصا

ای مهربان رفیق
ای تکیه گاه قدم های خسته پای
همراه خوب قدم ، در مسیر عمر
آه ای بهانه آغاز این سفر
همراهی ات اگر که کسی را روانه کرد
وقتی کسی به اتکای تو ،
بر پای مانده است
آه ای عصای دست
همراه خوب پای
حتی اگر که سر به سینه دیوار می نهی
گاهی اگر فتاده زمین در میان راه
برخیز و باز هم ، همراه او بمان
مشکن تو عهد خویش
او این سفر کنار تو آغاز کرده است
دستش رها مکن
ای پا به پا رفیق
مگذار انکه به تو اعتماد کرد
هرگز زمین خورد
یا با دو پای خسته بماند میان راه
اه ای رفیق راه
حرمت شمار رسم سفر را تو مهربان
ای خوب استوار
حتی اگر تو قامت خود خم کنی به مهر
مگذار همسفرت ، شانه خم کند
آن دست همسفرت را رها مکن
مگذار تا که بمیرد امید راه
شرم است ، اشک همسفری ، گر ، فتد به خاک
همراه او بمان
او این سفر ، به عشق تو آغاز کرده است
در هر قدم بگو ، که رهایش نمی کنی
این است رسم هم سفری
همدمی ،
وفا



کیوان شاهبداغی