[ترنم]

بهار معنی طراوت می دهد.

معنی رویش سبز جوانه ها.
معنی سبز و با صفا و صمیمی شدن.
معنی بیداری و تلاش و کوشش.
بهار گل واژه های پاکی و پاکیزگی را در گوش جان ها ترنم می کند.
و با نسیم سحرگاهی ره به سوی هستی می پوید.
به کوه و دشت و چمنزار و بیشه زار سر می زند.
در میان کوچه ها و خیابان ها خانه ها و شهر و روستا سرود عشق می سراید.
و پیام هستی بخش الهی را به همه می رساند.
چه زیبا و دل انگیز است که:
طبیعت با هر آنچه در اوست از انسان ها و حیوان و گیاه،
این ندای وحی گونه خدایی را به جان می پذیرد و جانی تازه می گیرد.
آری بهار یعنی زندگی دوباره و جلوه ای از روز رستاخیز.
اکنون: در آغاز سال نو با الهام از آیات رحمانی و شکر از نعمت های بیکران ربانی
بیایید: پنجره های دل را به روی بهار زندگی باز کنیم.
از هر چه بدی و زشتی است روی گردانیم و دیگران را نیز،
و به هر چه خوبی و زیبایی است دل بندیم
در یک سخن بیایید: دل هایمان را بهاری کنیم.

(فریبا علوی یزدی)