مطالعه سازگاري و ارزيابي عملكرد اسانس توده هاي بومي علف ليموي ايران
علف ليمو، يك گياه دارويي و معطر از تيره گندميان است كه بيش از نيم قرن از سابقه كشت آن در جهان، بويژه در نواحي گرمسيري شرق آسيا مي گذرد. گونه اي از اين گياه (كاه مكي) با نام علمي Cymbopogon olivieri (Boiss.) Bor در نواحي جنوب (سرباز و جيرفت) و غرب ايران (دزفول و مسجد سليمان) پراكنده است. اين تحقيق به منظور جمع آوري و ارزيابي شاخص هاي رويشي و عملكرد اسانس گونه مذكور در نواحي بومي و همچنين مطالعه سازگاري توده هاي بومي نواحي غرب در مناطق جديد بر اساس طرح بلوكهاي كامل تصادفي طي سالهاي 78 و 79 انجام گرفت. نتايج نشان داد كه بين توده هاي بومي از نظر طول برگ بعنوان اندام حاوي اسانس، عملكرد وزن تر بوته و مقدار اسانس (%v/w) اختلاف معني دار وجود دارد. بطوريكه توده مسجد سليمان با 3.33 درصد و توده سرباز با 1.41 درصد به ترتيب داراي بيشترين و كمترين درصد اسانس در واحد وزن خشك گياه مي باشند. سازگاري توده هاي مسجد سليمان و دزفول نشان داد كه صفات مورد اندازه گيري به نحو بارزي تحت تاثير شرايط محيطي مناطق جديد قرار گرفتند. بطوريكه عملكرد وزن تر بوته و درصد اسانس اين توده ها در برخي از مناطق نظير كرج و شمال تهران افزايش يافت.
|