شعری پیره هلو
شعر پیره هه لو:
پاییزه دار و ده ون بی برگه
دل په شوکاوی خه یالی مه رگه
هه ر گه لایی ک که له داری ک ده وه ری
نوسراوه یه که به ناخوش خه به ری
تاو هه ناوی نیه وا مات و په شیو
له شی زاماری ده کیشیته نه شیو
روژپه ره سارده کزه ی بای زیریان
کاته بو ژینی له دست چو و گریان
دلی پر بو له په ژاره و له دلو
ژینی خوی هاته وه بیر پیره هه لو
به قسه خوشه مه ترسی مردن
تاله ئه و هه ستی به مردن کردن
کاتی کوچ کردنه وختی سه فه ره
داخه که م سه ختی نه مانم له به ره
هه ر بینا هات ئه جه ل و من مردم
با له شیوی ک په ر و بالی بردم
تو بله ی پاشی نه مان ژینه ک بی؟
بو له شی سارده وه بو تینه ک بی؟
تو بله ی ئه و خه وه هه ستانی بی؟
یا نه ئه و قافله وه ستانی بی؟
مرگه دی و دوا به هه موشت دی نی
هه مو ئاواتی له دل ده ستی نی
پاشه روکه یه کی بکم له و باخه
تاکو بال و پری من پرداخه
هر بروم نابه لد و بی سه رو شوین
دیار نیه خیلی هه لویان له چوین
شارزای ریگه ی مردن کیه؟
چیه ئه و منزله کوینی جیه؟
نامه ریبواری که لی هات و نه هات
چاره کم به شکو ئاوا هات و نه هات
خوی به خوی کوت که ده چم بو لای قه ل
که ی خودای پیر و به بیری گه لی مه ل
هه لفری راوکه ری زالی که ژ و کیو
له چیای به رزه وه روی کرده نه شیو
که و ته ئه و ده شته له ترسا ته ق و ره و
ده ر پری کورکور و کرمایه وه ک که و
هاته لای قه ل به کزی و بی وازی
قه ل کوتی مامه هه لو ناسازی؟
کوتی قالاوه ره شه ی پز کورم
پیرم و پیه له لیوی گورم
باخی ژینم به خه زان ژاکاوه
کاتی مه رگه و عه جه لیش ناکه وه
پیم بلی چونه که تو هه ر لاوی
زور به سال پیری به لام چا ماوی
هیزی ئه ژنوم نیه بال بی هیزه
هه مو گیان داری ژیان پاریزه
قه ل کوتی باشه که گوی را دیری
په ندی من پاکی به دل بس پیری
ئه و ده مه ی بابی به هه شتی من مرد
دور له تو درد و به لای ئیوه ی برد
په ی کوتم روله ئه وه ی زار و نه زار
هه یه تی درد و نه خوشی به هه زار
دیق و زردویی و ئاهو و ورهه م
به گژه ی بای به قه وت دین به ر هم
گوشتی که و چه نده که تام داره به ناو
هه نگ و هالاوی ده هنویته هه ناو
تاوه سی بیر و خه یال سرده که وی
که له گور که و تی وه ها در ده که وی
پین و پالی که له پالی دی یه
منزلی نوکه ری خوتی لی یه
که ره توپیو که لاکی گویلک
هه لمی دل رونکه ره وه ی سه گویلک
پیکه وه چینه بکه ین له و په ینه
بوی سنیر مه رحه می بیر و زینه
ول به وه چه نده به معنا قوله
مه ثه ل و گفتی قه دیما قوله
بیکه سه ر مشقی ژیان ئه و ئیشه
هه ر له سه ر داری نه وی هه ل نیشه
هاته وه بیری هه لو رابردوی
پاکی بوژانه وه یادی مردونی
گول کرا رایه خ و پایه ندازم
چه نده ئاژوا له شی کیو ئاوازم
چه نده روانه مه زه وی له و بانه
کیو و ده شت له و سه ره وه چه ن جوانه
چه ن چکوله ن په له وه ر له و به رزه
ئاخ که چه ن خویری گره ئه م ئه رزه
چه نده راوی که و که و بارم کرد
دژمنی تاقه نیشم قارم کرد
کولکه زیرینه وه کو طاقی زه فر
ئاسمان بو منی به ست کاتی سه فر
هه و ته وانان بو مدالی شه ری من
چه نده شوراوه به خوین شاپه ری من
ئه ستا بو وا ره به ن و داماوم؟
من هه لو، چاو له دمی قالاوم؟
ساکه و کاره وه ها ساکاره
مرگه میوانی گه دا و خون کاره
ه وری ئاسمان بی خلاتم باشه
باله شم خاکه پکیشن باشه
کوتی وا شینی دریژ پیش که شی خوت
گوشتی منداره وه بو هه ر به شی خوت
"ژینی کورت و به هه لویی مردن
نه ک په نا بو قه لی رو ره ش بردن
لای هه لوی به رزه فری برزه مژی
چون بژی شرطه نه وه ک چه نده بژی"
شاعر:سواره ایلخانی زاده