انگور فرنگي سياه
:.. Ribes nigrum ..:
اين گياه زماني در جنگلهاي اروپاي شمالي فراوان يافت ميشد و براي غذا جمعآوري ميگرديد. امروزه اين گياه را همراه با انواع ديگر آن، كشت و پرورش ميدهند. از ميوهي آن مربا، ژله و كلوچه تهيه ميكنند. امروزه ميوههاي پرورشي اين گياه به طور گسترده در غذا و صنعت نوشابهسازي استفاده ميشود و به دليل آنكه سرشار از ويتامين C است، يكي از اجزاي اصلي تقويت كنندهها و نوشابهها به شمار ميآيد. شربت آن را به ديگر نوشيدنيها اضافه كرده و يك تركيب اشتهاآور تابستاني از آن تهيه ميكنند. برگهاي تازهي گياه را براي عطر بخشيدن به نوشيدنيها اضافه ميكنند. دم كردهي برگهاي آن وقتي سرد ميشود، تشنگي را در هواي گرم بر طرف مينمايد. خواص دارويي گياه. آن را بيش از هر چيز ارزشمند مينمايد.
نام ديگر آن كه متداول است، «ميوهي ورم چركي لوزهها» است. اين گياه در واقع براي درمان گلو درد چركي متورم استفاده ميشده و قرصهاي مكيدني اين گياه هنوز طرفداران بسياري دارد. آب ميوه و چاي برگ آن براي درمان سياه سرفهي كودكان استفاده ميشود. برگهاي آن پاككننده هستند و از محلول غرغرهي آن در موقع خونريزي استفاه ميشود، كه براي بهداشت دهان نيز بسيار مفيد است. در گذشته دم كردهي برگهاي آن به جاي چاي معمولي نوشيده ميشد. ولي امروزه مخلوط با چاي بكار ميرود.
زيستگاه طبيعي :
گياه بومي مناطق شمال و مركزي اروپا و غرب آسياست كه به آمريكا نيز برده شده است و در آنجا به عمل ميآيد. گياه به صورت خودرو در خاكهاي مرطوب، بخصوص در جنگلهاي شمال اروپا ميرويد .
مشخصات ظاهري :
بوتهي بادوامي است كه طول آن به دو متر ميرسد. گياه شاخههايي چوبي دارد به بدون ساقهي مركزي است. برگهاي معطر و رنگ سبز تيره دارند و بر روي شاخههاي بلند گياه، به صورت يك در ميان، جفت يا خوشه بيرون ميآيند. برگهاي سه لوبي يا پنج لوبي با لبههاي دندانهدار هستند. در بهار، گلهاي سفيد مايل به سبز از محور خوشهها آويزان شده و بعداً به ميوه ارغواني تيره انگور فرنگي سياه يا مويز تبديل ميشوند .