[hoobare]

راخ پات
Echinacea

بوميهاي آمريكا حداقل از دهه هاي اول 1600 راخ پات مصرف كرده اند. آنها از اين گياه براي درمان مارگزيدگي، بيماريهاي لثه و دهان، سرماخوردگيها، سرفه ها، مسموميتهاي خوني، گلودرد، درد معده و روده استفاده مي كرده اند. اين گياه همچنين از ديرباز براي درمان مخملك، سيفيليس، مالاريا، مسموميت خوني و ديفتري بكار مي رفته است. در طول دهه هاي 1800، گياه مزبور پر استفاده ترين گياه دارويي در ايالات متحده بود كه هم از سوي پزشكان سنتي و هم از سوي "پزشكان تجربي" (كه پزشكان گل چيني خوانده مي شدند) تجويز مي شد. اين گياه تا دهه 1940 در فهرست ملي داروهاي گياهي ايالات متحده قرار داشت و اصلي ترين احتمال حذف آن از فهرست مزبور، جايگزيني انواع آنتي بيوتيكها بوده است. تحقيقات به عمل آمده دردهه 1980 نشان داد، كه اين گياه هنوز هم داراي كاربردهاي درماني است. امروزه، برخي از افراد اذعان دارند كه اين گياه طول دورة تداوم و درمان سرماخوردگي يا آنفلونزا را كمتر مي كند. اين گياه همچنين براي درمان سرماخوردگي يا آنفلونزا و بيماريهاي برونشيتي و سينوزيت بكار مي رود و پمادهاي تهيه شده از آن مي توانند سرعت ترميم و بهبود زخمهايي را كه دير ترميم مي شوند افزايش دهند.

معرفي گياه

اين گياه داراي ساقه هاي بلند با گلهاي منفرد است كه شبيه "سوسن" سياه چشم است، جز اينكه گلهاي اين گياه صورتي يا ارغواني و مخروط موجود در وسط آنها معمولاً قهوه اي ارغواني است. مخروط مزبور (چشم سوسن سياه چشم) در واقع سر دانه اين گياه و در گلهاي راخ پات خيلي بزرگ است. مخروط گل اين گياه نيزه اي شكل است و به شانه اي سفت يا "جوجه تيغي عصباني" شباهت دارد. در واقع اين ويژگي است كه اين گياه عنوان خود را از آن گرفت، چرا كه واژه راخ پات معادل يوناني واژه "جوجه تيغي" است. از ميان 9 گونه اين گياه، 3 گونه كاربرد درماني دارد، كه از نظر ظاهرشان از حالت شدت و غلظت رنگ گلبرگها گرفته تا سفتي يا افتادگي گلبرگهاي اطراف سر تخم با هم متفاوتند.

تركيبات گياه

عناصر شيميايي گياهي بسياري در اثرات درماني راخ پات نقش دارند كه عمدتاً عبارتند از عناصري نظير: پليساكاريدها، فلاونوييدها، مشتقات اسيد كافئيك، ورغنهاي اصلي، پلي استيلين ها، الكلاميدها و الكالويدها.

گفته ميشود كه پلي ساكاريدها سبب تحريك سلولهاي ضد عفونت بدن ميشوند.