تاریخچه باتیک:
در ابتدا چینی‌ها آغازگر این نوع چاپ بر روی پارچه بودند، این هنر از چین به اندونزی رفته و در جاوه جایگاه خاصی پیدا کرد. کشف پارچه‌هایی که به همراه مردگان دفن شده است در کره جنوبی روایت می‌کند که این نوع چاپ در آنجا هم انجام می‌شده و همچنین طبق شواهد موجود در آریزونا و مکزیک می‌توان به این نتیجه رسید که آنها نیز با چاپ پارچه آشنا بوده‌اند.
در قرن هفدهم کشورهای هلند و فرانسه از هند و چین این روش چاپ را وارد کرده و پیروی نمودند. اولین کارگاه باتیک به طور رسمی در سال 1678 در هلند شروع به کار نموده و به تدریج به کشورهای دیگر از جمله سوئیس راه یافت.
در این دوران شیوه‌های چاپ باتیک کامل‌تر شده و باتیک کاران با ساخت ظروف مسی که به وسیله لوله‌هایی واکس را به شکل خطوط متنوع روی پارچه می‌ریختند، نقش‌های متعددی پدید آوردند. در قرن هجدهم باتیک به آلمان نیز راه یافت و در آن زمان طرح‌های چند رنگ متداول شد.
کم‌کم ایرانیان نیز باتیک را آموختند و شهرهای تبریز، اسکو، دیزج، کهنمو و کهندان از سایر شهرها پیشی گرفتند. از حدود 400 سال پیش نقوشی از چاپ پارچه در ایران به دست آمده که با اشعاری از شاهنامه فردوسی و خمسه نظامی مزین شده است.