[behnam5555]

تاریخچه اشغال فلسطین {رژیم صهیونیستی}

هیچ سند مكتوبی تا نیمه قرن نوزدهم وجود ندارد كه در آن از واژه "صهیونیزم" استفاده شده باشد. گفته می‏شود كه این اصطلاح، برای اولین بار در سال 1890 توسط یك متفكر یهودی به نام "ناتان پیربنوم" به كار رفت. شش سال بعد بود كه تئودور هرتسل كتابی تحت عنوان "دولت یهود" منتشر كرد.

شصت سال جنایت؛ شصت سال مقاومت
ارتفاعی در "اورشلیم"

پیش از پرداختن به آغاز روند اشغال "فلسطین" باید اطلاعاتی پیرامون جنبش سیاسی گروهی از نخبگان یهودی جهان، برای ایجاد حكومتی یهودی در فلسطین داشته باشیم. این جنبش با نام "صهیونیزم" در واژگان سیاسی جهان تثبیت شد و علی‏رغم این كه گرایشی فراگیر در میان فعالان مذهبی و سیاسی یهودی نبود، به دلیل انطباق با اهداف قدرت‏های آن روز اروپا، خصوصاً دولت بریتانیا و در مرحلة بعد فرانسه، مورد حمایت سرسختانه و گستردة آنان قرار گرفت و توانست سكان هدایت اكثریت فعالان سیاسی و مذهبی یهودی را به دست بگیرد. نظریه‏پردازان صهیونیست بسیار علاقمندند "صهیونیزم" را به عنوان اندیشه‏ای معرفی كنند كه ریشه در اعماق تاریخ دارد ولی تمایلی برای ارائة ادلّة مستدل برای اثبات این مدعا از خود نشان نمی‏دهند.
"ناهوم سوكولف" نویسندة كتاب "تاریخ صهیونیزم" و از رؤسای "آژانس یهود" مدعی شده است: "اندیشة صهیونیزم به اندازة قوم یهود قدمت دارد و نمایندگان اندیشه و مكتب یهود، آن را ترویج كرده بودند"؛ اما "موشه منوهین" یكی از اندیشمندان نامدار یهودی در كتاب خود آورده است: "تا سدة نوزدهم چیزی به نام "ناسیونالیزم سیاسی یهود" (صهیونیزم) وجود نداشت و ناسیونالیزم سیاسی تعصب‏آمیز و خودخواهی جهان قرن نوزدهم اروپا بود كه ناسیونالیزم سیاسی مصیبت‏بار احمقانة یهود (صهیونیزم)را زایید".
اسناد تاریخی، مؤید نظریة "موشه منوهین" است. هیچ سند مكتوبی تا نیمه قرن نوزدهم وجود ندارد كه در آن از واژه "صهیونیزم" استفاده شده باشد. گفته می‏شود كه این اصطلاح، برای اولین بار در سال 1890 توسط یك متفكر یهودی به نام "ناتان پیربنوم" به كار رفت. شش سال بعد بود كه اولین تئوریسین صهیونیزم به نام "تئودور هرتسل" كتابی تحت عنوان "دولت یهود" منتشر كرد كه به سرعت در میان معتقدان به جریان صهیونیزم، جایگاه كتاب مقدس را یافت، البته گفتنی است، "هرتسل" ابداع یا كشف واژة "صهیونیزم" توسط "پیربنوم" را رد كرد ولی سندی در جهت ادعای خود ارائه نداد. این واژه از تركیب دو عبارت "صهیون" و "ایزم" (یا ایسم) ایجاد شده است. پسوند "ایزم" (یا ایسم) معادل فارسی صحیحی ندارد اما می‏توان آن را معادل پسوندهای "گرایی" (هم‏ریشة "گرایش") یا "خواهی" (هم ریشة "خواستن") دانست. (این‏گونه "ابداع عبارت" برای معرفی یك اندیشه یا مكتب، اختصاص به جهان غرب دارد، و تلاش‏های متفكران غربی برای رهایی از اندیشه‏های مذهبی و جایگزینی مكتب‏های دست‏ساز به جای مسیحیت در جهان غرب، باعث ایجاد چنین حركتی شد و این اتفاق در جهان شرق ریشه نداشته و عنصری وارداتی محسوب می‏شود)
"صهیون" نام ارتفاعی است در شهر "بیت‏المقدس" كه یهودیان معتقدند، مدفن "داوود" (پادشاه اولین حكومت یهودی) در آن قرار دارد. پیروان "صهیونیزم" در مواردی این نام را بر تمامی شهر "بیت‏المقدس" نیز اطلاق می‏كنند.
این عبارت به جنبشی سیاسی نسبت داده می‏شود كه هدف نهایی و اصلی آن، احیای "حكومت داوود و سلیمان" در همان مرزهایی است كه در كتاب "تورات" به یهودیان وعده داده شده است، یعنی محدودة میان رود "نیل" در مصر تا رود "فرات" در عراق. پایتخت این دولت هم الزاماً باید همان پایتخت "حكومت داوود و سلیمان" باشد یعنی شهر "بیت‏المقدس" (یا به قول مسیحیان و یهودیان، "اورشلیم"). محدوده‏ای كه ذكر شد، در میان یهودیان (اعم از صهیونیست و غیرصهیونیست) به عنوان "سرزمین موعود" شناخته می‏شود.
در "تورات"، حضرت "ابراهیم" علی نبینا و آله و علیه‏السلام، از طرف خداوند این وعده را دریافت می‏كند كه "از نیل تا فرات" به فرزندان او بخشیده می‏شود و "یهودیان" خود را تنها وارثان و فرزندان حضرت ابراهیم می‏دانند (و این در حالی است كه در همان كتاب "تورات"، اسماعیل یعنی پدر اعراب كنونی هم، از فرزندان ابراهیم است).
این مسلّم است كه علاقة یهودیان به سكونت در مجاورت "بیت‏ المقدس" و یا دیگر سرزمین‏های بین "نیل تا فرات"، قدمت تاریخی دارد، اما تا قرن نوزدهم، این علاقه، تنها با مقاصد زیارتی و مذهبی دنبال می‏شد، همان‏گونه كه در میان مسلمانان سراسر جهان، زیارت یا مجاورت با اماكن متبركه در "مكه" و "مدینه" تمایلی مذهبی است. بنابراین تلاش تئوریسین‏های صهیونیزم برای پیوند دادن تمایلات مذهبی یهودیان جهان به "فلسطین" و "دیگر سرزمین‏های نیل تا فرات" به جنبش صهیونیزم و تراشیدن عقبة تاریخی برای این پدیدة نوظهور، فاقد اعتبار است. در هیچ نقطه از كتاب‌های "تورات" یا "تلمود" (كتب مقدس یهودیان) وظیفة تشكیل نظام سیاسی و اختصاصی یهودیان در این سرزمین‌ها، به یهودیان تكلیف نشده است اما نه تنها در منابع مقدس یهودیان، بلكه در متون آسمانی مسلمانان و مسیحیان هم تشكیل یك حكومت جهانی بر پایة یكتاپرستی به پیروان ادیان ابراهیمی وعده داده شده و در تمامی این ادیان، "بیت المقدس" به عنوان كانون و مركز ثقل منازعات و نبردهای نهایی جهت تشكیل این حكومت معرفی شده است.
در قرن نوزدهم، همزمان با رواج و تثبیت تقسیم‏بندی جدید سیاسی در اروپا بر مبنای "دولت - ملت"، گروهی از نخبگان سیاسی و مذهبی یهودی هم پیرو فضای غالب بر مغرب‌زمین، به فكر تمركز و تجمع یهودیان در محدودة جغرافیایی معینی با دولتی مختص به خود افتادند و ایده‏های خود را در محافل سیاسی آن روزگار، منتشر كردند.
اما این اندیشه تا زمانی كه به سرمایه‏داران یهودی اروپا ارائه نشد، مورد توجه و تأمل جدی قرار نگرفت.