شیرکو در شعر «بوسههای شیرین» مرگ خویش را با تولد چند شعر زیبا چنین پیشگویی کرده بود:
«بوسههای شیرین»
کبک که میمیرد
آوازهایی از خود
برای کوه بر جای میگذارد
زنبور که میمیرد
بوسههایی شیرین از خود
برای باغ بر جای میگذارد
طاووس که میمیرد
چند پر رنگین از خود
برای گلدان بر جای میگذارد
آهو که میمیرد
مشک از خود بر جای میگذارد
من که بمیرم
چند شعر تازه و زیبا از خود
برای کردستان بر جای میگذارم
13 مرداد 1392 تهران