[بچه کرد]

و به آنان گفتم
هر که در حافظهٔ چوب، ببیند باغی
صورتش در وزش بیشهٔ شور، ابدی خواهد ماند.
هر که با مرغِ هوا، دوست شود
خوابش، آرام ترین خواب جهان خواهد بود.

سهراب سپهری