[behnam5555]

قطعه ای از شعر فولکوریک :

نای له یلی عه یشان ، چیاکان به رزن و ناتوانم بت بینم

چه ند م حه ز ئه کرد به ده ستس خوم یاریت پی بکه ه

که س نیه له م دنیایه دا له تو بچیت

سه نتوریک دوروست ئه که م که چوارده تالی هه بی

سزای من له تاله کانیدا ئه بیت

له ئیسقانی چوله که سه نتوریک دوروست ئه که م

تا له کانی له په لکه کانی قژی بوکی دوروست ئه که م .

ئای له یلی عه یشان تو پاشای خوم و دلمی

تو ئه و گوله ی که ئیستا کرایته وه

دایک و باوکت به چاوی غه زه به وه سه یری هه ر دوکمان ئه که ن .

کاتی که ئه مننه گئر با له یلی له پشت سه ر مه وه بووه ستی

با لیم بپرسی ئه وه چیته ده ردت کامه

تو چاوی گه نجی یه تیمی .

ترجمه :

آی لیلی عایشان !کوه ها بلندند و نمی گذارند تو را ببینم

چه قدر دوست داشتن که با تو بازی کنم

در این جهان کسی مانند تو نیست

سنتوری می سازم که چهارده تار داشته باشد

و مجازات من در تارهایش باشد

از استخوان های گنجشک ،سنتوری می سازم

و تارهایش را از گیسوی عروس می سازم

آی لیلی عایشان !تو پادشاه من و دلم هستی

تو گلی هستی که تازه شکفته شده ای

پدر و مادرت ما را با دیده ی خشم می نگرند .

هنگامی که مرا در گور می گذارند

بگذار ، لیلی در پشت سرم بایستد

و از من بپرسد چه شده است ؟ چه دردی داری ؟

تو چشم و جوانی منی ......