کاش می شد به خیا با نِ نگا هت بِرَو م
یا به آن کوچه یِ گیسویِ سیاهت بِرَو م
کاش می شد که زُلیخایِ پَریچهره یِ نا ز
حُـکـم می داد بـه زنـدانِ گـناهـت برو م
کاش می شد نظری بر منِ دلخسته کنی
تا کـه با دیـده یِ دل بـرسَـرِراهـت بِرَو م
اِی خـوش آن روزکـه تـوبـرسَـرِمهرآیی ومن
پای کوبا ن و غزلخوان به پنا هت بِرَو م
دارم امید که فُرصت دهیَم یک دوسه روز
تا چـوخـورشـید به خرگاهِ پِگا هت برو م
بر سَرِ پیچِ دو راهی شده ام سرگر دا ن
چـه کـنـم تـابـه نشا نیِ نگا هـت برو م
ماهِ کنعا نیِ من!چا ه به راه است وبگیر
دستِ «شاهنده»که در پرتوِ ما هت برو م
هوشنگ شاهنده
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن
دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی
تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی
خالید حسامی( هیدی )