[behnam5555]

بیستم له‌ هه‌موو
لایه مه‌یلی شه‌ر و ده‌عوایه
سه‌ودا له سه‌رمدایه‌،
باکم چ له غه‌وغایه

فه‌رموی به
مژه‌ی مه‌ستی، ئازانه‌و و ته‌رده‌ستی
ساده‌ی له دلی
سستی، تیری، به ته‌مه‌ننایه

چه‌رخی چه‌پی
گه‌ردوونه، راست و چه‌پی چه‌ند دوونه
بی چاکه چ بی‌چونه،
راستی له چه‌پی نایه

پیم گوت: مه‌که
چاک چاکم، پیش خزمه‌تی زور چاکم…
فه‌رموی: به‌
سه‌ری کاکم، داغت له دلمدایه!…

زاهید! مه‌که
مه‌نعی دل، بو تو نییه سودی گول
خاکت به‌سه‌ر
ئه‌ی غافل! که‌وتوویه چ سه‌ودایه؟!

“نالی”
مه‌که وه‌صفی تو -باریکه نمامی تو-
مه‌علوومه که
سه‌روی تو بی میثله له دونیایه


ترجمه به فارسی:

می‌پیچد در
گوش
بر سر هر کوی
و برزنی
نفیر جنگ و ویرانی
سودا بسر را
چه باک اما
از این غوغا و تشویش
فرمانی به مژه‌ی مستش
چست و چابک
تیری خدنگ و
تیز در ترکشش
تیری فرو
رفته بر دل شوریده‌ام
چرخ کژ گردون
هم راست و هم چپش دون
در مرگ و نیستی بی‌رقیب
دروغی بر این شوره‌زار جنون
و دریغا نیکی
را مجالی هرگز
گفتم: مکن شرحه شرحه‌ام، مرهم دردهای ناعلاجم
گفت: سوگند به آن‌که ابرمند هستی است، دلم شعله‌ور از داغ تست
زاهد! مکن
منع دل، گل چه سود تو
تفو بر تو ای
غافل پشیز پرست
نالی، لاف از
نهال باریک اندام خود مزن
هرچند سرو
سهی‌یی بی‌همتاست