گزیده‌ی شعرهای لنگستون هیوز با نام «آوازهای غمناك» با ترجمه‌ی حسن فیاد منتشر شد.
این مجموعه شامل ۹۴ شعر این شاعر است كه به همراه سال‌شمار زندگی هیوز و درباره‌ی زندگی او در ۲۴۸ صفحه، به تازگی از سوی نشر ثالث به چاپ رسیده است.
«سیاهپوست از رود سخن می‌گوید»، «مبارز»، «مرگ تو یوركویل»، «خیابان بیل»، «آواز عاشقونه»، «خط مرزی»، «همون جور كه لایق یه مرده»، «زن غریب»، «ترانه‌ی شب هارلم»،«جزیره»، «عشق» و «همچنان هستم»، تعدادی از شعرهای این مجموعه است.
این شاعر و داستان‌نویس كه به دلیل ارائه‌ی تصویرهای درخشان و روشن از زندگی سیاهان آمریكا بین سال‌های ۲۰ تا ۶۰ معروف است، بیش‌ترین تأثیر را از پل لارنس دانبر، کارل سندبرگ و والت ویتمن گرفته است.
جیمز لنگستون هیوز در سال ۱۹۰۲ در جابلین در میسوری متولد شد. پس از فراغت از تحصیل، یک سال را در مکزیکو و یک سال را در دانشگاه کلمبیا سپری کرد. طی این سال‌ها، کارهای گوناگونی از قبیل کمک‌آشپزی، کارگری خشک‌شویی و گارسونی انجام داد و با کار کردن در لباس ملوانی به اروپا و آفریقا سفر کرد.
هیوز نخستین شعرش را در مجله‌ی «بحران» در سال ۱۹۲۶ منتشر کرد و سه سال بعد، تحصیلات دانشگاهی‌اش را در دانشگاه لینکلن پنسیلوانیا به پایان رساند.
او زندگی‌اش را وقف خدمت به سیاهان و بیان زیر و بم زندگی آنان کرد و همواره به تربیت و شناساندن شاعران و نویسندگان جامعه‌ی سیاهپوستان کوشید. از برجسته‌ترین و صاحب‌نفوذترین رهبران فرهنگ سیاهان در آمریکا به شمار می‌آمد و عنوان ملک‌الشعرای هارلم به او داده شد و بسیاری نیز او را ملک‌الشعرای سیاهان می‌شناسند.
لنگستون هیوز در سال ۱۹۷۶ بر اثر سرطان در نیویورک درگذشت.
خبرگزاری ایسنا
__________________
روی خواب هایم
عکس زنی بکش
که ماه را به موهایش سنجاق زده
بنویس
من خواب مانده ام
و دستی
ستاره ها را از آسمان کودکی ام
دزدیده
|