گناه اولیه و فداء
آدم در بهشت از خوردن میوه ی یك درخت منع شد، اما مار او را فریب داد و آدم از آن درخت استفاده كرد و بدینسان آدم كه سمبل انسان ها بود، گناه كرد. خدا بر انسان ها غضب كرد و همه ی مردم به خاطر گناه آدم كه سمبل انسان ها بوده، محكوم به جهنم هستند. از طرفی از آنجا که خداوند عادل است و نمی تواند گناه آدم را بدون دلیل ببخشد، نیاز به واسطه ای است که با فدا شدن، مردم را از زیر بار سنگین این گناه رها سازد. مسیح به عنوان یگانه پسر حقیقی خداوند (و خدای حقیقی) حاضر شد تا به لباس انسانی در آید و با تحمل درد و رنج و در نهایت به صلیب کشیده شدن، مردم را از خشم و غضب خدای پدر برهاند.
این عقیده از جمله اصولی است كه اكثریت قریب به اتفاق مسیحیان بدان معتقدند. این عقیده در هیچ یك از كتب عهد عتیق سابقه ندارد و هیچكدام از پیامبران از آن صحبت نكرده‌اند، در هیچ یك از كتب مقدس از محكومیت همه ی مردم به جهنم و عذاب الهی سخن نیامده است و حضرت مسیح نیز هرگز و هرگز سخنی از این عقیده به میان نیاورده است. اما با این وجود پولس مدعی این دكترین بود و برای اولین بار این نظریه را مطرح كرد.
در شورای ترنت (که از شوراهای جهانی مسیحت به شمار می رود)، به روشنی بر این مسأله تأكید شد كه این دكترین ساخته و پرداخته ی پولس است؛ « اگر كسی ادعا كند كه گناه آدم فقط به خودش صدمه رسانده است و به فرزندانش آسیبی نمی‌رساند... یا بگوید... گناه را كه مرگ نفس است منتقل نكرد، چنین كسی ملعون است. چون با این سخنان پولس مغایرت دارد: لهذا همچنان كه به وساطت یك آدم گناه داخل جهان شد و به گناه موت و به این‌گونه موت بر همه ی مردم طاری شد از آن جا كه همه گناه كردند ( نامه ی پولس به رومیان باب 5 آیه ی 12) ». 8
پولس در نامه به فیلیپیان این عقیده را شرح می دهد که خداوند (خدای پسر) به صورت انسانی در آمد؛ « لكن خود را خالی كرده، صورت غلام را پذیرفت و در شباهت مردمان شد ». 9
پولس در جای جای نامه هایش بر گناه اولیه تأکید می کند و تمام مردم را به خاطر گناه جدشان آدم، گناهکار می شمارد و بر این نکته تأکید می کند که تنها راه رهایی از این گناه، مصلوب شدن مسیح بوده است؛ « چنانكه در آدم همه می میرند، در مسیح نیز همه زنده خواهند شد».
|