نقل قول:
نوشته اصلی توسط دانه کولانه
وای بازم ؟ 
روزی اندر خاکت افتم ور به بادم میرود سر
کان که در پای تو میرد جان به شیرینی سپارد
من نه آن صورت پرستم کز تمنای تو مستم
هوش من دانی که بردست آن که صورت مینگارد |
شرمنده
درين چمن چو در آيد خزان به يغمايي
رهش به سرو سهي قامت بلند مباد