برون شو ای غم از سیــــنه که لطف یــــار می آید
تو هم ای دل زمن گــــم شو که آن دلـــــدار می آید
نگویم یار را شـــادی که از شــادی گذشت افسون
مرا از فـــرط عشق او ز شــــــــــــادی عار می آید
مسلمانان مسلمانان مســـلمانی زســــــــــــر گیرید
که کفر از شرم یار من مسلـــــــــــمان وار می آید
برو ای شکر که این نعمت ز حد شکر بیرون شد
نخواهم صـبـــــــــر گر چه او گهی هم کار می آید
روید ای جمله صورتهـــــا که صورتهای نو آمد
قلمــــــــــــهاتان نگون گــردد که او بسیار می آید
در و دیوار این ســینــــــه همین دررطل انبوهی
که انــدر در نمی گــــــــــنجد که از دیوار می آید
|