جوانمردی، هنوز نمرده!
در این تحقیق روی‌هم‌رفته، مردان بیشتر مشتاق کمک به دیگران بودند، به خصوص وقتی پوشه کاغذهای کسی روی زمین می‌ریخت. در 63 درصد از این موارد، مردان پیشنهاد کمک دادند و این مقدار در میان زنان 43 درصد بود. البته، مردان نسبت به کسی که به او کمک می‌کردند، کاملا دموکراتیک عمل نمی‌کردند. همه آن‌ها، در رستوران را برای خانم خبرنگار ریدرزدایجست باز کردند و بیشتر مایل بودند که کاغذهایی خانم خبرنگار را از روی زمین جمع کنند تا این‌که بخواهند برای آقای خبرنگار کاری انجام دهند.
پیت مولر 27 ساله، متصدی رسیدگی به حساب مشتری‌ها در بروکلین می‌گوید: �من در را برای هر کسی که پشت سرم باشد، باز می‌کنم� و با لبخند اضافه می‌کند که: �اما قطعا نسبت به خانم‌ها هوشیارترم!�
مادرها بهتر می‌دانند
تقریبا، معمول‌ترین علتی که مردم برای رها کردن کار خود و کمک به دیگران ذکر کرده‌اند، تربیت است. خانم جوانی که در یک روز سرد و بورانی بروکلین، با وجود این‌که با چترش درگیر است، در را برای نفر پشت سرش باز نگه می‌دارد، می‌گوید: �من این‌طور بزرگ شده‌ام�.
کریستین دوبویز، 49 ساله، در حال رفتن به باشگاه ورزشی است که برای جمع کردن کاغذهای کسی از روی زمین، توقف می‌کند. او نیز حرف‌های نفر قبل را تکرار می‌کند: �وقتی جوان‌تر بودیم، این رفتارها را به ما آموزش داده‌اند.�
تعداد کمی از مردم، مثل فردریک مارتین 29 ساله، تاثیر مادرشان را در این امر دخیل می‌دانند: �مادرم من را این‌طور بار آورده است؛ آدابی بی غل و غش!�
دور و بر چه خبر است ...
کریستین روسی، که در یک صبح زود برای جمع کردن مدارک از روی زمین، حاضر به کمک شده، معتقد است یکی دیگر از دلایلی که مردم مشتاقند مودب باشند، این است که: �آدم‌ها دوست دارند کاری را انجام دهند که در شرایطی مشابه، خودشان از مردم توقع دارند.�
دنیش کلینمن، پزشک و نویسنده 57 ساله، تمام انگیزه‌اش برای کمک کردن را در یک کلمه خلاصه می‌کند: �همدلی�. او در توضیح احساسش می‌گوید: �همین اتفاق برای من هم افتاده، و من از کسی که 10 تا 15 ثانیه از وقت ارزشمندش را برای کمک به من صرف کرد، قدردانی کردم.�
معذرت! معذرت!
خبرنگاران در آزمون‌های زیادی شرکت کردند. در یک مورد، وقتی یکی از خبرنگاران به همراه خانمی مشغول انجام �آزمون در� بود، حدود 10-12 نفر از آدم‌های بی‌توجه کاغذهای خبرنگار دیگری را که روی زمین ریخته بود، بی‌توجه لگد کردند و رفتند. در موردی دیگر، فردی به خاطر دست و پا چلفتی‌گری خبرنگار ریدرزدایجست، اظهارنظر بدی می‌کند: �حتما زیادی ...خورده!� و پوزخند می‌زند.
وقتی دسته دیگری از کاغذها جلوی پای خانم دیگری می‌ریزد، او با دقت از کنار آن‌ها می‌گذرد و سعی می‌کند پایش را روی آن‌ها نگذارد. وقتی بعدا خبرنگار با او صحبت می‌کند، می‌گوید: �قطعا من یکی از مودب‌ترین آدم‌ها هستم؛ من همیشه سعی می‌کنم در عبور خانم‌های بزرگسال از خیابان، کمک کنم و ... اما وقتی کاغذهای شما روی زمین ریخت، با چنین عکس‌العملی از من مواجه شدید!�
خوشبختانه این گونه موارد انگشت‌شمار بودند و همه‌گیر نبود! همین برخوردها باعث شد نیویورکی‌ها به عنوان شهروندانی با‌نزاکت معرفی شوند و عنوان مودب‌ترین شهر جهان را به خود اختصاص داده است.
به عقیده مدیران مجله ریدرزدایجست، این تحقیق، چندان علمی نیست اما برای شناسایی سطح اخلاقیات در گوشه و کنار جهان، قابل قبول است. همچنین انجام چنین کارهای نشان می‌دهد در دنیایی که آدم‌ها با بی‌رحمی یکدیگر را هل می‌دهند تا زودتر به مقصد برسند، می‌توانند این کار را با یک لبخند و تشکر انجام دهند. اگر آن‌ها می‌توانند در نیویورک خوب باشند، در هرجای دیگری هم می‌توانند.
دنیای ادب و نزاکت: رتبه‌بندی35 شهر
از بین 35 شهر بزرگ جهان، مودب‌ترین و بی‌ادب‌ترین شهرهای دنیا که در �آزمون ادب� ریدرزدایجست شرکت کردند، درج شده است. اعداد و رقم‌های زیر، میزان افرادی را که از آزمون‌ها سربلند بیرون آمده‌اند، نشان می‌دهد. در مواردی که چند شهر امتیاز یکسانی کسب کرده‌اند، اسامی آن‌ها به ترتیب حروف الفبا نوشته شده است.
|