[دانه کولانه]

بهار دلکش شجریان و لطفی و کسان دیگر هم خونده اندش
صبحدم بلبل بر درخت گل به خنده می گفت.
نازنینان را، مه جبینان را، وفا نباشد

و از حافظ :

بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت
و اندر آن برگ و نوا خوش ناله‌های زار داشت

این رو قمر میخونه فکر کنم شجریان هم میخونه ...
.

و از سعدی بزرگ

شجریان در خیال
نفس خروس بگرفت که نوبتی بخواند
همه بلبلان بمردند و نماند جز غرابی

سعدی شجریان : چندین که بر شمردم از ماجرای عشقت
اندوه دل نگفتم الا یک از هزاران **

چندت کنم حکایت، شرح این قدر کفایت
باقی نمی‌توان گفت الا به غمگساران