نمیدونم چرا با دیدن شعر بالا یاد این شعر از ماموستا هژار افتادم
له تینی کولمه-که-ت جرگ و دلم سوت
له تاوی چاوی جادوت بوم به هاروت
بهشت و کوثر و هنگوین و شیری
به شاباشی دلوپیک عارقی روت
برگردانی زیبا از رباعیات خیام (رسم الخطشو دیگه قاطی نوشتم...)
__________________
مرا سر نهان گر شود زير سنگ -- از آن به كه نامم بر آيد به ننگ
به نام نكو گر بميــرم رواست -- مرا نام بايد كه تن مرگ راست
|