یاد دارم در غروبی سرد سرد
می گذشت از کوچه ما دوره گرد
داد میزد :کهنه قالی می خرم
دسته دوم ،جنس عالی می خرم
کاسه و ظرف سفالی می خرم
گر نداری کوزه خالی می خرم
اشک در چشمان بابا حلقه بست
عاقبت آهی کشید بغضش شکست
اول ماه است نان در سفره نیست
ای خدا شکرت ولی این زندگیست
بوی نان تازه هوشش برده بود
اتفا قا مادرم هم روزه بود
خواهرم بی روسری بیرون دوید
گفت: آقاّ، سفره خالی می خرید