[ساقي]

دیده فرو بسته ام از خاکیان
تا نگرم جلوه افلاکیان

شاید از این پرده ندایی دهند
یک نفسم راه به جایی دهند

ای که بر این پرده ی خاطر فریب
دوخته ای دیده ی حسرت نصیب

آب بزن چشم هوسناک را
با نظر پاک بین پاک را

آن که در این پرده گذر یافته
چون سحر از فیض نظر یافته

خوی سحر گیر و نظر پاک باش
راز گشاینده ی افلاک باش
..
خانه ی تن جایگه زیست نیست
در خور جان فلکی نیست نیست

آن که تو داری سر و سودای او
برتر از این پایه بود جای او

چشمه مسکین نه هنرپرور است
گوهر نایاب به دریا در است

ما که بدان دریا ، پیوسته ایم
چشم ز هر چشمه فرو بسته ایم

پهنه دریا ، چو نظرگاه ماست
چشمه ی ناچیز ، نه دلخواه ماست



...
..
.