[ساقي]

بیا ساقیا می به گردش درآر
که دلگیرم از گردش روزگار
مِی‏ای ده که چون ریزیش در سبو
برآرد سبو، از دل آواز هو
از آن می که در دل چو منزل کند
بدن را فروزان‏تر از دل کند




..