[SonBol]

نوشته اصلی توسط Hiwa

بياييد يادمان باشد كه ما انسانيم و به ياد زنده ايم...
و گاهي نياز داريم تا براي خودمان دعا كنيم.
روزها و هر لحظه با خود تكرار مي كنم، بارالها! به من تواني بخش تا همه را دوست
بدارم و به همه عشق بورزم، آن سان كه تمامي وجودم از عشق سيراب گردد و
ببخشم بيشتر از آنچه بستانم و با همه باشم و در كنار همه، بي آنكه متوقع باشم از
آنها .
و بدين سان است كه مي توانم تجلي عشق خداوند را در وجود خودم و ديگران به
وضوح ببينم و مسرور گردم و از اين فرصتي زندگاني كه به من بخشيده شده تا بجويم
و بشناسم استفاده كنم.
خداوندا! مرا ياري كن كه به كسي جز تو دل نبندم كه همه فاني اند و تو تنها كسي
كه مي توانم به آن تكيه كنم و پناه برم كه وجود تو خانه ي امني است برايم.
خداوندا! ياريم كن تا از هيچ كس غمي به دل نگيريم و با همه با تمام وجود محبت كنيم
تا محبت و مهرباني و عشق به سويمان بازگردد.

خداوندا!
آغوش مهربانت را هميشه به رويم بازگذار تا هر گاه دلم گرفت جايي و پناهي
براي غصه هايم در خلوت تو داشته باشم،
و مرا بپذير كه من از تو ام .

فدای محبتت مرسی گلم