[ساقي]

گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
سلطان جهانم به چنین روز غلام است

در مذهب ما باده حلال است ولیکن
بی روی تو ای سرو گل اندام حرام است

بی روی تو ای سرو گل اندام حرام است
میخواره و سرگشته و رندیم و نظرباز

وان کس که چو ما نیست در این شهر کدام است
از ننگ چه گویی از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است

از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است
وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کنج خرابات مقام است

حافظ منشین بی می و معشوق زمانی
کایام گل و یاسمن و عید صیام است




....