این سروده ار خودم بود دلیلش اندوه پس از مرگ عزیزان بود
ایمان بیاورید به آغاز فصل سرد چون :
در این اتاق نه پنجرهایست که باز شود ونه دری که بسته شود
تنها شماید هم محفلان من
اکنون که پنهان تر از شمایم
دست وپایم، چشم و گوشم در خل و زنجیرند
تنها شماید هم محفلانم
|