[زکریا فتاحی]

ای آرام جانم، ای غریب تر از من ، خواب من از آن است که در بیداریم ، تو تنها رؤیایم باشی.
به آن امید به جان می خرم غربتم را که اندوه و غربتت را با من تقسیم نمایی،
به امید آن روز که پایان غربتم ، آغاز با تو بودن باشد