جهان از بيليون‌ها کهکشان تشکيل شده است که هر کدام از آنها از بيليون‌ها ستاره، گرد و خاک و گاز تشکيل شده است، که همه‌ي اينها به وسيله‌ي نيروي گرانشي در کنار همديگر قرار مي‌گيرند. کهکشان‌ها در سراسر عالم پراکنده شده‌اند، و داراي سايز و اندازه‌ي بسيار بسيار بزرگي هستند. بايد توجه داشت که تمام کهکشان‌ها شبيه يکديگر نيستند و هر کدام از آنها شکلي مخصوص به خود دارند.
در سال 1926 ميلادي منجم معروف، ادوين هابل تصميم گرفت که کهکشان‌ها را بر اساس يک طرح منطقي گروه‌بندي کند. او مي‌توانست اين تقسيم‌بندي را بر اساس رنگ کهکشان‌ها انجام دهد، زيرا کهکشان‌ها داراي رنگ‌هاي مختلفي هستند؛ که اين موضوع را مي‌توانيد در تصويري که توسط تلسکوپ فضايي هابل گرفته شده است و به تصوير فراژرف هابل معروف است، ببينيد.
همچنين مي‌توانست اين تقسيم‌بندي را بر اساس سايز کهکشان‌ها انجام دهد، به اين صورت که کهکشانهاي کوچک را "کهکشانهاي کوتوله" و کهکشانهاي بزرگ را "کهکشانهاي عظيم الجثه" بنامد.
اما هابل تصميم گرفت که اين تقسيم‌بندي را بر اساس تفاوت شکل ظاهري کهکشان‌ها انجام دهد.
ما چهار نوع کهکشان در اطراف خودمان مشاهده مي‌کنيم. که اين به معني اين هست که چهار نوع اصلي کهکشان وجود دارد.
الف) کهکشانهاي بيضوي
ب) کهکشانهاي مارپيچي
ج) کهکشانهاي مارپيچي ميله‌اي
د) کهکشانهاي نامنظم
نمودار زير تمام تقسيم‌بندي‌هاي کهکشا‌ني را در خود نشان مي‌دهد. همان طور که در اين نمودار مشخص است گروه S0 حد فاصل بين کهکشانهاي بيضوي و مارپيچي مي‌باشد. اين نمودار به Hubble Tuning Fork Diagram معروف است.