خدایا !
گاهی وقت هاآدم احساس می کند چقدر به تو نزدیک تراست
در جاده های بی سرانجام
در دلگیری های دم غروب
در بهت ، درناباوری
خدایا !
کناربغض ، تو را می جوییم
که پناه بی پناهانی
که بزرگی...بزرگ ...بزرگ ...بزرگ...
بی آنکه بزرگی ات نمایشیبخواهد
که تو خود مفهوم شکوهی
و جهان ، صحنه ای از نمایش توهیهات
که در کرانه مبهوت،گاه حرفی ، رنگی
از افسوس می سازد
گاه دستی ، فرشی از اندوه می بافد
ای خدا !...