درد عشق
خواجه ای بود دولتمند که زر و سیم بسیار داشت و بنده و خدمتکار بیشمار; در میان بندگانش غلامی بود، سیه چرده که پای بند دین بود و به راه گمراهان نمی رفت; نمازش ترک نمی شد. همه شب به نماز می ایستاد و تا سپیده دمان با خدای راز و نیاز می کرد. شبی خواجه به غلام گفت: امشب که برخاستی تا دوگانه به درگاه یگانه بگزاری، مرا از خواب بیدار کن تا من نیز نماز کنم. غلام نگاهی به خواجه کرد و گفت:
زائو زنی را که درد دارد، چه کس از خواب بیدار می کند؟ خواجه پاسخ داد: خود همان درد. آنگاه غلام گفت ای خواجه; تو را اگر درد نماز باشد، خود از خواب برمی خیزی و حاجتی نیست که من از خواب بیدارت کنم...
|