[رزیتا]

وي معتقد است: زنان به علت حساسيت هاي بالا، زودرنج بودن و حالت هاي عاطفي شديد بيشتر در معرض احساسات و هيجانات منفي قرار مي گيرند و در مواجهه با مشكلات و ناكامي ها نيز زودتر تسليم شكست مي شوند، اما اين مسئله بيشتر در حد يك فرضيه است تا اصلي اثبات شده، زيرا هنوز آمار مدون و مشخصي از ميزان مبتلايان به افسردگي در كشور وجود ندارد.
اين روانشناس درباره علت اصلي اين مسئله توضيح مي دهد: اغلب مردم پذيراي جامعه علمي و تحقيقات ميداني نيستند و درباره مسائل شخصي بويژه بيماري هاي رواني خود سكوت مي كنند اما با توجه به تجربه هاي مشاوره اي و پايان نامه هاي دانشجويي مشخص شده است كه بيماري هايي كه زنان در كشور به آن مبتلامي شوند متفاوت از مردان است به طوري كه ايست قلبي نخستين علل مرگ و مير و بعد از آن بيماري افسردگي مهمترين عاملي است كه زنان به آن دچار مي شوند، همان طور كه ظهور برخي بيماري ها همچون سكته مغزي نيز در مردان شايع تر است.
وي با اشاره به سه نوع افسردگي شايع در ميان زنان مي گويد: افسردگي پس از زايمان، دوران قاعدگي و يائسگي سه نوع شايع اختلالات رواني در زنان است كه با طبيعت و ارگانيسم آنان عجين شده است و بعد از گذشت مدت زمان معيني رفع مي شود.
به گفته اين روانشناس، زنان و دختران جوان معمولاً يك تا چهار روز پيش از دوره قاعدگي، عصبي، افسرده، پرخاشگر، زودرنج، حساس و بدخلق مي شوند و با كوچك ترين حالت هيجاني از كوره درمي روند.
قاضي درباره افسردگي پس از زايمان نيز مي گويد: بسياري از زنان در دوران بارداري يا پس از آن به افسردگي مبتلامي شوند به طوري كه تحقيقات نيز نشان داده افسردگي پس از زايمان در ميان زنان بسيار شايع است و نزديك به يك سوم زنان باردار، درجاتي از افسردگي را تجربه مي كنند.
وي با بيان اين كه افسردگي عموميت دارد، تاكيد مي كند: اين نوع افسردگي طبيعي و در بيشتر زنان نيز ديده مي شود اما تشخيص و درمان آن بسيار مهم است زيرا احتمال دارد موجب جدايي مادر از طفل شود.
اين روانشناس درباره زمان بروز علائم اين افسردگي مي گويد: اين نوع افسردگي گاه از همان روزهاي نخست تولد نوزاد و گاهي نيز يك تا سه ماه بعد از تولد نوزاد شروع مي شود و با نشانه هايي همچون حساس شدن، زودرنجي، اشك ريختن و غمگين شدن همراه است.
وي درباره علت اصلي افسردگي پس از زايمان مي گويد: تغييرات هورموني در دوران بارداري كه ناراحتي هاي جسمي نظير تهوع را به وجود مي آورند، سابقه افسردگي پيش از دوران بارداري و سابقه اين بيماري در اعضاي خانواده، ضعف جسماني شديد، اضطراب و نگراني از سلامت نوزاد، آزمايش هاي دوره بارداري و حتي نوع زايمان در بروز اين نوع افسردگي مؤثر است.
قاضي ادامه مي دهد: افسردگي دوران يائسگي نيز در ميان زنان بسيار شايع است و اين مسئله درآنان ناتواني هاي زيادي ايجاد مي كند، بنابراين ضروري است بيمار از طريق مشاوره و درمان دارويي در موارد ويژه، از پيشرفت آن جلوگيري كند.
اين روانشناس به نقش حمايتي و مهم شوهران در اين باره اشاره مي كند و مي گويد: بسياري از افسردگي ها بويژه در دوران بارداري به خاطر بي توجهي و ناآگاهي اطرافيان ايجاد مي شود حال آن كه حمايت هاي عاطفي و رواني همسران پس از زايمان مي تواند تا حد زيادي از اضطراب و نگراني زنان بكاهد.