[رزیتا]

مديريت مشاركتي زمينه ساز توسعه منابع انساني و كارآفريني سازماني

ازجمله مهم ترين روش هاي توسعه كارآفريني در سازمان ها، تكنيك هاي مختلف مديريت مشاركتي مانند سيستم پيشنهادات و دواير كنترل كيفيت و... مي باشد. موفقيت نظام هاي مشاركت، در گرو تدابير يا پيش نيازهايي است كه قبل از اجرا و پياده سازي آن و در كنار اجراي خود سيستم بايد به آن توجه شود. واقعيت اين است كه تشويق و ترغيب كاركنان به مشاركت فعال در محيط كار، هرگز يك ابزار ساده و سريع براي ارتقاي بهره وري و توسعه مهارت هاي كارآفريني كاركنان نبوده است. اگر مديران يك مؤسسه براي بهبود يك مؤسسه به بهبود سريع و كوتاه مدت فكر مي كنند، بايد جوياي روش ها باشند نه نظام هاي مختلف مشاركت كاركنان.

وظيفه مديران به عنوان تسهيل كنندگان امور آن است كه در فرآيند شكوفاسازي قابليت ها و خلاقيت هاي منابع انساني به عنوان يكي از منابع اصلي موجود در هر سازمان نقش خود را به خوبي ايفا نموده و از اتلاف و هرز رفتن آن جلوگيري كنند.

با توجه به اينكه مشاركت يك فرآيند است، مديريت مشاركت جو كليه كاركنان را در اداره امور سهيم مي كند و از نيرو و استعدادهاي بالقوه آنان در جهت تحقق اهداف سازمان بهره مي گيرد. ازاين رو هرگاه تمام عوامل انساني به بروز همه استعدادهاي خود تشويق شوند، خلاقيت و پويايي و درنتيجه مشاركت فعال آنان در اداره امور سازمان افزايش مي يابد و به دنبال اين تحولات، سازمان نيز متحول شده و در رويارويي با تغييرات و نيازهاي محيطي موفق خواهد شد. مديريت مشاركتي يكي از كاركردهاي نسبتاً جديد است كه دست اندركاران آن مي كوشند با تكيه بر اهميت سرمايه انساني، راهكارهايي را براي حضور مؤثر و فعال تمام كاركنان در سازمان بيابند. نظام پيشنهادات ، يكي از مفيدترين راهكارهاي مديريت مشاركتي است كه براساس آن كليه كاركنان از عالي ترين تا پايين ترين رده سازماني، به ارائه پيشنهادها، نظريات و ابتكارهاي خود براي برطرف كردن مشكلات و نارسايي هاي موجود در روند فعاليت هاي سازمان مي پردازند.

سازمان هاي كارآفرين براي سازگاري با محيط نيازمند تغيير، انعطاف و نوآوري هستند كه بالطبع باثبات و كنترل از طريق مقررات و دستورالعمل هاي رسمي مغاير است و اصولاً با القاي حس غرور و مالكيت به كاركنان و ايجاد واحدهاي خودگردان و مستقل سعي مي كنند جو و بستر مساعدتري براي نوآوري و ريسك پذيري افراد به وجود آورند. بنابراين نظام مشاركت جويانه مناسب ترين فضا براي توسعه خلاقيت، نوآوري و كارآفريني در سازمان ها مي باشد. چنانچه مشاركت را زمينه ساز توسعه پايدار بدانيم، كارآفريني، نظريات و الگوهاي آن براي فراهم نمودن عوامل و انگيزه هاي مشاركت مي تواند مهم و اساسي به شمار آيد.براي اينكه افراد در سازمان به تفكر خلاق بپردازند بايد محيطي ايجاد شود كه در آن امكان بروز نظريات و انديشه ها داده شود، يكي از شيوه هاي بسيار مهم و پرجاذبه پرورش شخصيت انسان ها و همين طور كارآفريني و حتي رشد اجتماعي، مشورت است و بدون ترديد افرادي كه اهل مشورت هستند، از عقل و فكر بيشتري برخوردار هستند و آنان كه اهل آن نيستند از اين امتيازات بهره اي ندارند. يك بررسي دقيق و رسمي كه در سطح 453 شركت تراز اول ژاپن در سال 1980 صورت گرفته است نشان مي دهد كه 5/23 ميليون پيشنهاد از كاركنان اين كارخانه ها دريافت شده كه حدود دوسوم آنها قابل اجرا، مفيد و سازنده بوده است. اين درنتيجه همان نظام مديريت مشاركت بوده است.