«تعالی» و «ویژگی های آن» با نام جیم کالینز ،عضو هیات علمی دانشکده بازرگانی دانشگاه استنفورد ،قرین است.کالینز کتاب «از خوب به عالی» را نوشت که با اقبال فراوان صاحبنظران برجسته مدیریت و مدیران پرآوازه روبه رو شد؛ کتابی که بهترین ایده های کسب و کار در آن است.پیام کالینز بسیار ساده، روشن و آشکار است: «خوب ماندن» سد راه تعالی است.او دریافت چرا برخی شرکت ها جهش می کنند و برخی دیگر خیر؟وی برای درک این پرسش به مطالعات موردی در سطح شرکت ها دست زد. او در فضای غرب و کشورهایی نظیر آمریکا می گوید: ما معمولاً مدارس خیلی خوب نداریم زیرا به داشتن مدارس خوب اکتفا می کنیم. دولت خیلی خوبی نداریم چون فکر می کنیم داشتن دولت خوب کافی است. تعداد اندکی از مردم به زندگی های سطح عالی دست می یابند و دلیل آن تا حدود زیادی این است که داشتن یک زندگی صرفاً خوب آسان تر است. بخش عظیمی از موسسات هرگز به درجه عالی نمی رسند زیرا بسیاری از آنها به خوب بودن قانع اند و این مشکل اساسی آنهاست.«از خوب به عالی» یعنی کتاب پرارزش کالینز مسیر رشد و بالندگی را ترسیم می کند. راز موفقیت موسسات برتر دنیا را بازگو می کند و ما را با عملکرد مدیران برتر آشنا می کند.وجه تمایز نگاه کالینز از سایر نگرش های مدیریتی، نگرش خلاق اوست بدین معنا که اصول و روش های مدیریتی را از قالب همیشگی خارج می کند و می گوید: همه ما در هر زمینه ای که فعال باشیم ،می توانیم بالا و بالاتر برویم، می توانیم افق دید خود را وسعت بخشیم و خود را از چمبره ماندن در وضعیت صرفاً خوب برهانیم.«از خوب به عالی» یعنی نگرش کالینز و همین طور کتاب ارزشمند او ظاهراً یک نگاه و یک کتاب اقتصادی و به عبارتی مدیریتی است اما در نهایت هدف آن ارتقای سطح تفکر بشر و رسیدن به رفیع ترین جایگاه هاست.کالینز ایده های فراوانی دارد برای مثال می گوید: هر شرکت رهسپار تعالی طی سالیان جهش مهم خود تحت مدیریت یک رهبر سطح پنجم بوده است. رهبران سطح پنجم نیازهای مبتنی بر خودخواهی و غرور را از خود دور می کنند و به هدفی بزرگ تر یعنی ساختن یک شرکت عالی می اندیشند. این بدان معنا نیست که این رهبران هیچ گونه غرور یا عزت نفسی ندارند. در واقع آنها به طرزی باورنکردنی جاه طلب هستند اما جاه طلبی آنها در وهله اول و قبل از هر چیز برای سازمان است نه برای خودشان.
سلسله مراتب مدیران سطح پنجم
مدیران یا به عبارت بهتر «رهبران پیشرفته سطح پنجم» واجد تمام خصوصیات مدیران چهار رده پایین تر هستند.
اما این چهار رده کدام هستند؟
سطح اول: فردی باتوانمندی های فوق العاده
با کمک استعداد، علم، مهارت و عادات کاری شایسته، همکاری موفقیت آمیزی از خود نشان می دهد.
سطح دوم: عضو گروه مشارکت
توانمندی های فردی را صرف نیل به اهداف می کند و در یک کار گروهی به طور موثر با دیگران همکاری می کند.
سطح سوم: مدیر کارآمد
افراد و نیروها را به پیگیری موثر و پربازده اهداف از پیش تعیین شده سوق می دهد.
سطح چهارم: مدیر بانفوذ
مسوولیت های خود را انجام می دهد، دیدگاه روشن و گیرایی را به شدت دنبال می کند و معیارهای عملی عظیم تری را ایجاد می کند.
سطح پنجم: مدیر خلاق یا رهبر
با آمیزه ای از فروتنی فردی و جسارت حرفه ای به دستاوردهای عالی و پایدار دست می یابد.
__________________
زمستان نیز رفت اما بهارانی نمی بینم
بر این تکرارِ در تکرار پایانی نمی بینم
به دنبال خودم چون گردبادی خسته می گردم
ولی از خویش جز گَردی به دامانی نمی بینم
چه بر ما رفته است ای عمر؟ ای یاقوت بی قیمت!
که غیر از مرگ، گردن بند ارزانی نمی بینم
زمین از دلبران خالی است یا من چشم ودل سیرم؟
که می گردم ولی زلف پریشانی نمی بینم
خدایا عشق درمانی به غیر از مرگ می خواهد
که من می میرم از این درد و درمانی نمی بینم
استاد فاضل نظری |