[رزیتا]

فرآیندهای جدید در آزمایشگاه ها می تواند ازایجاد آلاینده های صنعتی جلوگیری کند، و محصولات جدیدی که دوستدار محیط زیست هستندتولید کنند. این فن آوری رو به رشد، استفاده از مواد خطرناک در طراحی و تولید را بهحداقل می رساند؛ بنابراین، روشی اساسا متفاوت برای کاهش آلودگی عرضه می کند.
شرول پلرین

شرول پلرین برای دفتر برنامه های اطلاعات بین المللی وزارت امور خارجه ایالات متحده مقالات علمی می نویسد.

اصطلاح شیمی سبز در رابطه با طراحی محصولات و فرآیندهای شیمیایی است که تولید و استفاده از مواد خطرناک را کاهش داده یا کاملا از بین می برد. این روش در ایالات متحده با تصویب قانون جلوگیری از آلودگی در سال 1990 آغاز شد. این قانون پایه گذار سیاست های دولتی ایالات متحده برای کاهش یا جلوگیری از آلودگی در منشاء آن، هر کجا که امکان پذیر باشد، بود.

این قانون همچنین راهی برای اجرای اقداماتی فراتر از آن چه توسط برنامه های سازمان محافظت از محیط زیست (EPA) ایالات متحده انجام می شود، و برنامه ریزی استراتژی های خلاقانه برای محافظت از سلامتی انسان ها و محیط زیست فراهم کرد. طبق این قانون، کاهش آلودگی در منشاء " اساسا متفاوت و مطلوب تر از مدیریت زباله و کنترل آلودگی است."

پس از تصویب این قانون، اداره جلوگیری از آلودگی و مواد سمی آژانس محافظت از محیط زیست (OPPT) ایده ایجاد یا بهبود محصولات و فرآیندهای شیمیایی جهت کاهش خطرات آنها را در دست بررسی قرار داد. در سال 1991، OPPT یک برنامه آزمایشی را آغاز کرد. طبق این برنامه، برای اولین بار، کمک مالی به پروژه های تحقیقاتی مربوط به جلوگیری از آلودگی در تولید مصنوعات شیمیایی عرضه شد. از آن زمان تا کنون، برنامه شیمی سبز سازمان محافظت از محیط زیست (تارنمای آن به زبان انگلیسی: http://www.epa.gov/greenchemistry) با دانشگاه ها، صنایع، دیگر آژانس های دولتی، و سازمان های غیر دولتی همکاری نزدیکی برای جلوگیری از آلودگی از طریق اجرای شیمی سبز ایجاد کرده است