از زخمِ قلبِ «آبائی» دختران ِ دشت!
دختران ِ انتظار!
دختران ِ اميد ِ تنگ
در دشت ِ بي‌کران،
و آرزوهای بي‌کران
در خُلق‌های تنگ!
دختران ِ خيال ِ آلاچيق ِ نو
در آلاچيق‌هايي که صد سال! ــ
از زره ِ جامه‌تان اگر بشکوفيد
باد ِ ديوانه
يال ِ بلند ِ اسب ِ تمنا را
آشفته کرد خواهد...
□
دختران ِ رود ِ گِل‌آلود!
دختران ِ هزار ستون ِ شعله به تاق ِ بلند ِ دود!
دختران ِ عشق‌های دور
روز ِ سکوت و کار
شب‌های خسته‌گي!
دختران ِ روز
بي‌خسته‌گي دويدن،
شب
سرشکسته‌گي! ــ
در باغ ِ راز و خلوت ِ مرد ِ کدام عشق ــ
در رقص ِ راهبانه‌ی شکرانه‌ی کدام
آتش‌زدای کام
بازوان ِ فواره‌يي ِتان را
خواهيد برفراشت؟
□
افسوس!
موها، نگاه‌ها
به‌عبث
عطر ِ لغات ِ شاعر را تاريک مي‌کنند.
دختران ِ رفت‌وآمد
در دشت ِ مه‌زده!
دختران ِ شرم
شبنم
افتاده‌گي
رمه! ــ
از زخم ِ قلب ِ آبائي
در سينه‌ی کدام ِ شما خون چکيده است؟
پستان ِتان، کدام ِ شما
گُل داده در بهار ِ بلوغ‌اش؟
لب‌های‌تان کدام ِ شما
لب‌های‌تان کدام
ــ بگوييد! ــ
در کام ِ او شکفته، نهان، عطر ِ بوسه‌یي؟
شب‌های تار ِ نم‌نم ِ باران ــ که نيست کار ــ
اکنون کدام‌يک ز شما
بيدار مي‌مانيد
در بستر ِ خشونت ِ نوميدي
در بستر ِ فشرده‌ی دل‌تنگي
در بستر ِ تفکر ِ پُردرد ِ راز ِتان
تا ياد ِ آن ــ که خشم و جسارت بود ــ
بدرخشاند
تا ديرگاه، شعله‌ی آتش را
در چشم ِ باز ِتان؟
□
بين ِ شما کدام
ــ بگوييد! ــ
بين ِ شما کدام
صيقل مي‌دهيد
سلاح ِ آبائي را
برای
روز ِ
انتقام؟
|