صبرِ تلخ با سکوتي، لب ِ من
بسته پيمان ِ صبور ــ
زير ِ خورشيد ِ نگاهي که ازو مي‌سوزم
و به‌نفرت بسته‌ست
شعله در شعله‌ی من،
زير ِ اين ابر ِ فريب
که بدو دوخته چشم
عطش ِ خاطر ِ اين سوخته‌تن،
زير ِ اين خنده‌ی پاک
ورد ِ جادوگر ِ کين
که به پای گذرم بسته رسن...
□
آه!
دوستان ِ دشمن با من
مهربانان ِ درجنگ،
همرَهان ِ بي‌ره با من
يک‌دلان ِ ناهم‌رنگ...
□
من ز خود مي‌سوزم
همچو خون ِ من کاندر تب ِ من
بي‌که فريادي ازين قلب ِ صبور
بچکد در شب ِ من
بسته پيمان گويي
با سکوتي لب ِ من.
|