۶) روزه‌ی شك دار نگیرید!
دوستی نقل می‌كرد كه در یكی از همایش‌های برگزار‌شده در فرنگ، از همه‌ی شركت‌كنندگان خواستند كه لپ‌تاپ‌های خود را همراه نیاورند. به محض اعلام این درخواست، همه سر به شورش برداشتند! منظور این نیست كه به دوران گچ و تخته و چرتكه بازگردیم، بلكه منظورمان آن است كه بگوییم آیه از آسمان نازل نشده كه حتماً باید در همایش‌ها لپ‌تاپ‌مان را با خود ببریم. اگر فكر می‌كنید وجود لپ‌تاپ‌ها بیش از آن كه كمك‌كننده باشند، مانع می‌تراشند، بهتر است كلاً آن‌ها را از ورود به همایش منع كنید. یك بار امتحان كنید و ببینید آیا بهره‌وری و تأثیر آن همایش بیش‌تر می‌شود یا نه.
۷) بروید همایش‌تان را درست كنید!
اگر تشخیص دادید كه مشكلات همایش ناشی از لپ‌تاپ‌هاست- بی‌توجهی، بحث‌های نامربوط و امثالهم- ممكن است تقصیر خودِ این كامپیوتر‌ها نباشد. به جای آن، نگاهی به سازو كار همایشِ خود بیندازید. شاید معلوم شود كه استفاده‌ی غلط از لپ‌تاپ صرفاً ناشی از یك مشكل بزرگ‌تر است.
در بسیاری از همایش‌ها، یك سری مشكلات ساختاری وجود دارد- كه منجر به استفاده از لپ‌تاپ‌ها در آن‌ها می‌گردد. گاهی اوقات سازمان‌ها برحسب عادت و نه نیاز به برگزاری همایش‌های آن‌چنانی اقدام می‌كنند. اگر همایش خوب برنامه‌ریزی شده باشد و خوب هم برگزار گردد، احتمال آن‌كه شركت‌كنندگان‌اش بخواهند با یك دست چند هندوانه بردارند، خیلی بعید خواهد بود.