[رزیتا]

در سال ۱۹۹۵ گروهي از اخترشناسان راديواخترشناسي ميلي متري ( IRAM ) و گروهي از بخش راديواخترشناسي موسسه ماكس پلانك ( MPIfR ) طرح بلندپروازانه نقشه برداري از كل كهكشان آندرومدا در خط طيفي كربن منواكسيد را آغاز كردند. ابزاري كه در اين طرح به كار رفت، راديوتلسكوپ ۳۰ متري IRAM بود كه در پيكو وله تا (۲۹۷۰ متر) در نزديكي گراناداي اسپانيا مستقر است. با توجه به قدرت تفكيك زاويه اي ۲۳ ثانيه قوسي (در فركانس مشاهده اي ۱۱۵ GH2 و طول موج mm ۲ ‎ /۶) ۵/۱ ميليون مكان مجزا و منفرد بايد اندازه گيري مي شد. براي تسريع فرآيند مشاهده، از شيوه جديدي براي اندازه گيري استفاده شد. راديوتلسكوپ در اين شيوه به جاي مشاهده جداگانه هر موقعيت، اطلاعات را به طور پيوسته از تمام كهكشان جمع آوري مي كند. اين شيوه رصد كه «در حركت» ( on the fly ) ناميده مي شود، به طور اختصاصي براي طرح M31 ابداع شد كه امروزه روشي استاندارد نه فقط در راديوتلسكوپ پيكو وله تا بلكه در ديگر راديوتلسكوپ هايي است كه در طول موج هاي ميلي متري رصد مي كنند.
براي هر مكان مشاهده شده در M31 فقط يك مقدار براي شدت CO ثبت نشد، بلكه به طور همزمان ۲۵۶ مقدار به دست آمد كه پهناي باند آن ۲/۰ درصد طول موج مركزي ۶/۲ ميلي متري است. بنابراين كل اطلاعات رصدي مجموعه اي ۴۰۰ ميليوني را به وجود آورد! مكان دقيق خط CO در طيف، اطلاعاتي در مورد سرعت گاز سرد به ما مي دهد. اگر گاز به سمت ما حركت كند، خط به سمت طول موج هاي كوتاه تر مي رود. هنگامي كه منبع از ما دور مي شود، جابه جايي به سمت طول موج هاي بزرگتر روي مي دهد. اين پديده كه اثر داپلر نام دارد، همان پديده اي است كه هنگام آژير كشيدن آمبولانسي كه به سمت ما مي آيد، يا از ما دور مي شود به وقوع مي پيوندد. در اخترشناسي با استفاده از اثر داپلر حركت ابرهاي گاز را بررسي مي كنند. حتي در مواردي كه ابرهايي با سرعت هاي متفاوت در خط واحدي مشاهده مي شوند، تمايز آنها امكان پذير است. اگر خط طيفي پهن باشد، يا ابر در حال انبساط است، يا ابرشامل چندين بخش است كه هر كدام سرعت متفاوتي دارند.
اين رصدها در سال ۲۰۰۱ به پايان رسيد. با توجه به بيش از ۸۰۰ ساعت كار تلسكوپ اين طرح يكي از بزرگترين طرح هايي است كه به وسيله تلسكوپ هاي IRAM يا MPIfR انجام شده است. پس از پردازش و تحليل كامل مقدار زيادي از اطلاعات، توزيع كامل گاز سرد در M31 منتشر شد.