[فرگل]

تو هر گز نازنين صادق نبودي
به فكر اين دل عاشق نبودي
دل پاكي كه حكم كيميا داشت
به تو دادم ولي لايق نبودي
تو يادت هست ما بي كينه بوديم
نگهبان غمي ديرينه بوديم
چو مرغ آه ، با هم گرم پرواز
كلام روشن آيئنه بوديم
دل غمديده درماني ندارد
سر شوريده ساماني ندارد
گمان كردم كه در پايان راهم
ولي اين راه پاياني ندارد.