[رزیتا]

از ديگر نويسندگان رومي مي توان اسكريبونيوس لارگوس ( 79- 23 ميلادي) ، پليني بزرگ ، اوريباسيوس را نام برد. امروزه تلارگوس را به خاطر وضع واژگاني از قبيل آنودين ( مسكن) واپيسپاتيك ( داروي باز كننده تاول) مي شناسند كه در فرهنگ واژگان دارويي رايج هستند، گو اينكه فعاليت او تنها در زمينه گياهشناسي دارويي بود. اگر چه اوريباسيوس در زمينه شناخت گياهان دارويي گامهاي موثري برداشت ليكن پليني با نوشتن اثر چند جلدي خود با عنوان " تاريخ طبيعي " بيشترين سهم را در اين زمينه داشت. وي دراين اثر، دانش و انديشه علمي زمان خود را به دقت شرح داده است. حاصل كار او كه گردآوري نظريات و ديدگاههاي حدود 400 محقق آن دوران بود، هم اكنون به عنوان يكي از كتب مرجع فارماكولوژي دنياي قديم به شمار مي رود.

جالينوس( 201-131 م) چهره شناخته شده جامعه پزشكي است و يقيناً به عنوان پزشك بيش از ديوسكوريدس شهرت دارد . اين طبيب كه از اهالي پرگاموس يونان بود ، داروها را بر اساس نوعي مقياس حرارتي طبقه بندي عامل مناسبي براي شناسايي داروي مناسب براي هر بيماري ارائه داد. وي در زمينه هاي مختلف علم طب تاليفاتي دارد كه اهم آنها در 16 جلد گرد آوري شده است . دانشمند مزبور طي يادداشتهاي خود از 473 داروي گياهي ياد كرده است.