[آیـدا]

من مثل پائیز
می بارم
و چون بهار
هر بهار سبز میشود دلم.

من مثل عبور می ایستم
و مثل نگاه می گذرم
مثل دشت می مانم
و چون ابر های آسمان
به گوشه های آبی می روم
به بی نهایت.

من مثل هراس
می گریزم به دامن جسارت ها و
مثل شب
آرام میگیرم
در بستر تنهائی ام.

مثل باد آواز می خوانم
مثل رود
و مثل نسیم که می وزد لا به لای علفزار
خاموش می مانم.

من مثل ترانه
شعر می خوانم
مثل شعر
می روم..