[رزیتا]

اي غايب از نظر!



بارها از خود پرسيده‏ام که جاي تو در کجاست؟آن سوي مرزهاي خيالي يا در انتهاي يک ذهن مغشوش که دغدغه تو، او را به باورهاي بلندش اميدوارتر مي‏سازد.
اما نه!
با خود مي‏گويم جاي تو هميشه دردل است؛ هماني که همواره به ياد تو در کنج قفس سينه دلتنگي مي‏تپد و در هر تپش يادي از تو دارد.
همان دلي که شيداي توست و بي‏قرار از فراق تو.
آري، همان دل کوچک تشنه.
تشنه مهرباني‏هاي تو در سرزميني که هيچ کس تشنه مهرباني نيست.
رو به قبله مي‏ايستم و هر آن منتظر بانگ توام تا با لبيک دعوتت، به وصال آرمان ديرينه‏ام برسم.
آري اي غايب از نظر!